moja polska zbrojna
Od 25 maja 2018 r. obowiązuje w Polsce Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych, zwane także RODO).

W związku z powyższym przygotowaliśmy dla Państwa informacje dotyczące przetwarzania przez Wojskowy Instytut Wydawniczy Państwa danych osobowych. Prosimy o zapoznanie się z nimi: Polityka przetwarzania danych.

Prosimy o zaakceptowanie warunków przetwarzania danych osobowych przez Wojskowych Instytut Wydawniczy – Akceptuję

Odnaleziono grób mjr. „Hubala”?

76 lat temu zginął mjr Henryk Dobrzański „Hubal", ostatni żołnierz II Rzeczypospolitej, który nie złożył broni po kampanii wrześniowej. Do dziś nieznane jest miejsce, w którym Niemcy pochowali jego szczątki. Grobu szukali: rodzina, podkomendni, historycy. Być może sprawa zostanie wyjaśniona dzięki pasjonatom historii, którzy prowadzili prace na cmentarzu w Inowłodzu.


– Mamy nadzieję, że nasze badania odkryją w końcu tajemnicę grobu mjr. Henryka Dobrzańskiego „Hubala” – mówi Dariusz Szymanowski, prezes Stowarzyszenia „Wizna 1939” i Fundacji „Honor, Ojczyzna” im. Majora Władysława Raginisa.

Członkowie Fundacji na cmentarzu parafialnym w Inowłodzu w Łódzkiem szukali szczątków mjr. „Hubala”, legendarnego żołnierza poległego w 1940 roku.

Ostatni żołnierz

Henryk Dobrzański był żołnierzem Legionów Polskich, brał udział w wojnie polsko-rosyjskiej. W okresie międzywojennym służył m.in. w 20 Pułku Ułanów, a jako świetny jeździec startował w wielu konkursach hippicznych.

W kampanii wrześniowej był zastępcą dowódcy 110 Pułk Ułanów. Po agresji Związku Sowieckiego na Polskę oddział rozwiązano, jednak część żołnierzy pod dowództwem mjr. Dobrzańskiego pozostała w lesie. Kontynuowali walkę, czekając na ofensywę atlantycką na Zachodzie, której spodziewano się na wiosnę 1940 roku.

– Munduru do śmierci nie zdejmę – taką obietnicę major złożył żołnierzom, organizując Oddział Wydzielony Wojska Polskiego. „Hubalczycy” walczyli w Górach Świętokrzyskich i w okolicach Spały, zadając Niemcom spore straty. Okupanci za wszelką cenę starali się schwytać lub zabić majora. Udało im się to 30 kwietnia 1940 roku. „Hubal” zginął podczas ostrzału pod wsią Anielin koło Opoczna.

– Do historii major przeszedł jako ostatni żołnierz II Rzeczypospolitej, który nie złożył broni po przegranej kampanii wrześniowej i stał się przez to symbolem niezłomności i uporu w walce do końca – mówi Łukasz Ksyta, autor książki „Major Hubal – historia prawdziwa”.

Co roku w rocznicę śmierci oficera Starostwo Powiatowe w Opocznie organizuje w Anielinie Dzień Pamięci o Majorze. W tym roku zaplanowano polową mszę, apel pamięci i składanie wieńców przy Szańcu Hubala, symbolicznej budowli upamiętniającej śmierć majora.

Ukryta mogiła

Niemcy po zabiciu Hubala wystawili jego zwłoki na widok publiczny. „Na wprost bramy cmentarnej leżały na chłopskiej baranicy zwłoki mężczyzny z brodą, w mundurze wojskowym i w długich butach. Niemcy nie rozpędzali gromadzących się ludzi. Zależało im widocznie, aby mieszkańcy Tomaszowa przekonali się naocznie, że Hubal nie żyje” – pisał we wspomnieniach Zbigniew Wroniszewski, hubalczyk.

Potem okupanci – prawdopodobnie, aby nie dopuścić do kultu – pochowali majora w nieznanym miejscu. Pierwsza informacja o grobie mjr. „Hubala” pojawiła się w 1942 roku. Miał on znajdować się w Tomaszowie Mazowieckim w koszarach niemieckiej 372 Dywizji Piechoty. Po wojnie – na prośbę rodziny zabitego – przeszukano ten teren, ale szczątków nie znaleziono.

W latach siedemdziesiątych grobu dowódcy szukał jego żołnierz Jan Sekulak. Korespondował z Heinrichem Schreihagem, byłym dowódcą zwiadu 372 Dywizji Piechoty Wehrmachtu, której pułki brały udział w akcji przeciwko oddziałowi „Hubala”. Niemiec wskazał kilka miejsc w okolicach Tomaszowa, poszukiwania zakończyły się jednak fiaskiem.

Kolejną osobą, która w połowie lat osiemdziesiątych w lasach niedaleko Tomaszowa szukała grobu majora, był jego wnuk Henryk Sobierajski. Zarówno jego starania, jak i poszukiwania prowadzone przez radiestetów okazały się bezskuteczne.

W 2006 roku pojawiła się w prasie informacja o pochowaniu mjr. „Hubala” koło plebani w Wąsoszu niedaleko Częstochowy. Po ekshumacji odnaleziono tam jednak szczątki z przełomu XVII–XVIII wieku.

Ślad w Inowłodzu

Ostatnio miejsce rzekomego pochówku Henryka Dobrzańskiego na cmentarzu w Inowłodzu koło Spały wskazało dwóch członków rodziny Stanisława Kowalskiego, który w 1940 roku miał brać udział w pogrzebie. Według jego relacji major spoczął w rodzinnym grobowcu Kowalskich w Inowłodzu. Sprawę utrzymywano w tajemnicy.

– Taką wersję potwierdza kilka osób: prof. Marek Kowalski, wnuk Stanisława Kowalskiego, i Paweł Beuth, któremu historię opowiedział jego teść Jan Kowalski, syn Stanisława – mówi Szymanowski.

Po śmierci pierwszej żony Kowalskiego ciało majora przeniesiono w pobliże muru okalającego cmentarz. W latach osiemdziesiątych w miejscu, w którym miały spoczywać szczątki mjr. „Hubala”, powstał nowy grobowiec. Pracujący przy nim robotnicy znaleźli dużo ludzkich kości, które pochowano nieopodal, a miejsce oznaczono kamienną tablicą.

Doniesienia te postanowili sprawdzić członkowie Stowarzyszenia „Wizna 1939” i założona przez nich Fundacja „Honor, Ojczyzna”. Po uzyskaniu zezwolenia wojewody łódzkiego przeprowadzili na cmentarzu wstępne prace. Odnaleźli niewielki fragment kości czaszki. Podczas drugiego etapu natrafiono na dwa kolejne drobne fragmenty ludzkich kości. Ostatnie prace wykonano w połowie kwietnia. Przy cmentarnym murze znaleziono prawie kompletny szkielet: kości długie, żuchwę z zębami, część czaszki, piszczele. – Po wstępnej ocenie antropolog stwierdził, że kości należą do mężczyzny w wieku 40–50 lat – mówi Ksyta, który był obecny podczas poszukiwań.

Czy są to szczątki majora Hubala, potwierdzą dopiero badania DNA. Materiał porównawczy przekazała córka majora Krystyna Dobrzańska-Sobierajska oraz wnuk. – Badania mogą potrwać kilka tygodni, pozostaje nam uzbroić się w cierpliwość – mówi Szymanowski. Zapewnia, że nawet jeśli wynik będzie negatywny, Fundacja będzie kontynuowała poszukiwania szczątków słynnego majora.

Anna Dąbrowska

autor zdjęć: Wikipedia, Marta Szymanowska

dodaj komentarz

komentarze

~lost
1482125460
w Inowłodzu spoczywał nie Hubal ale jego żołnierz kpr. Antoni Kossowski („Ryś”)
7D-47-FA-14
~GREG
1475006400
JAKIEŚ 10 LAT TEMU, W WAKACJE SPACEROWAŁEM W NIEDZIELĘ PO POŁUDNIU PO TYM CMENTARZU. W PEWNYM MOMENCIE ZACZEPI MNIE STARSZY PAN I ZACZĄŁ OPOWIADAĆ HISTORIĘ O POCHOWANYCH TAM POLEGŁYCH. NP. JEDEN JECHAŁ MĘŻCZYZNA JECHAŁ ROWEREM KUPIĆ ŁĄKĘ I POMIMO OSTRZEŻEŃ ZIGNOROWAŁ OBECNOŚĆ NIEMCÓW... OPOWIADAŁ MI RÓWNIEŻ O GROBOWCU RODZINY KOWALSKICH,; OBYDWIE MŁODE KOBIETY ZMARŁY W NASTĘPSTWIE ABORCJI. W PEWNYM MOMENCIE PODSZEDŁ DO NAS DRUGI STARSZY MĘŻCZYZNA I POLECIŁ SIĘ ZAMKNĄĆ MOJEMU PRZEWODNIKOWI... MOIM ZDANIEM MIEJSCOWA LUDNOŚĆ WIE O CZASACH WOJNY BARDZO WIELE TYLKO MOŻE CZEGOŚ SIĘ BOJĄ, A MY NIE UMIEMY SŁUCHAĆ
CA-48-FE-64

„Husarz” wystartował
 
Jaka przyszłość artylerii?
Selekcja do JWK: pokonać kryzys
Święto w rocznicę wybuchu powstania
Polacy pobiegli w „Baltic Warrior”
Co słychać pod wodą?
„Siły specjalne” dały mi siłę!
Czarna Dywizja z tytułem mistrzów
Rosomaki w rumuńskich Karpatach
Wojskowi kicbokserzy nie zawiedli
Żaden z Polaków służących w Libanie nie został ranny
Wojskowa służba zdrowia musi przejść transformację
Więcej pieniędzy za służbę podczas kryzysu
Rekordowa obsada maratonu z plecakami
Ustawa o obronie ojczyzny – pytania i odpowiedzi
Jesień przeciwlotników
Od legionisty do oficera wywiadu
Ustawa o obronie ojczyzny – pytania i odpowiedzi
Nowe Raki w szczecińskiej brygadzie
Norwegowie na straży polskiego nieba
Druga Gala Sportu Dowództwa Generalnego
Czworonożny żandarm w Paryżu
Setki cystern dla armii
Trzynaścioro żołnierzy kandyduje do miana sportowca roku
Pożegnanie z Żaganiem
Olimp w Paryżu
„Szczury Tobruku” atakują
Trzy medale żołnierzy w pucharach świata
Trudne otwarcie, czyli marynarka bez morza
Sejm pracuje nad ustawą o produkcji amunicji
Medycyna w wersji specjalnej
Operacja „Feniks”. Żołnierze wzmocnili most w Młynowcu zniszczony w trakcie powodzi
Karta dla rodzin wojskowych
„Nie strzela się w plecy!”. Krwawa bałkańska epopeja polskiego czetnika
Bój o cyberbezpieczeństwo
Fundusze na obronność będą dalej rosły
Wielkie inwestycje w krakowskim szpitalu wojskowym
Operacja „Feniks” – pomoc i odbudowa
Wzmacnianie granicy w toku
Święto podchorążych
Jak Polacy szkolą Ukraińców
Right Equipment for Right Time
O amunicji w Bratysławie
Terytorialsi zobaczą więcej
Zyskać przewagę w powietrzu
Zmiana warty w PKW Liban
Olympus in Paris
Wybiła godzina zemsty
„Szpej”, czyli najważniejszy jest żołnierz
Donald Tusk po szczycie NB8: Bezpieczeństwo, odporność i Ukraina pozostaną naszymi priorytetami
Nasza broń ojczysta na wyjątkowej ekspozycji
Polsko-ukraińskie porozumienie ws. ekshumacji ofiar rzezi wołyńskiej
Transformacja dla zwycięstwa
Ustawa o obronie ojczyzny – pytania i odpowiedzi
Polskie „JAG” już działa
Ostre słowa, mocne ciosy
W obronie Tobruku, Grobowca Szejka i na pustynnych patrolach
Ustawa o zwiększeniu produkcji amunicji przyjęta
Transformacja wymogiem XXI wieku
Szef MON-u na obradach w Berlinie
NATO odpowiada na falę rosyjskich ataków
„Jaguar” grasuje w Drawsku
Szwedzki granatnik w rękach Polaków

Ministerstwo Obrony Narodowej Wojsko Polskie Sztab Generalny Wojska Polskiego Dowództwo Generalne Rodzajów Sił Zbrojnych Dowództwo Operacyjne Rodzajów Sił Zbrojnych Wojska Obrony
Terytorialnej
Żandarmeria Wojskowa Dowództwo Garnizonu Warszawa Inspektorat Wsparcia SZ Wielonarodowy Korpus
Północno-
Wschodni
Wielonarodowa
Dywizja
Północny-
Wschód
Centrum
Szkolenia Sił Połączonych
NATO (JFTC)
Agencja Uzbrojenia

Wojskowy Instytut Wydawniczy (C) 2015
wykonanie i hosting AIKELO